เรือจ้างลำหนึ่งหรือแค่เปลวเทียนข้างทาง

เนื้อเรื่อง

  
เรือจ้างลำหนึ่งหรือแค่เปลวเทียนข้างทาง

ครู คำเล็กๆที่มีความหมายยิ่งใหญ่นัก กระดาษแผ่นเล็กๆแผ่นนี้คงไม่สามารถบรรยายคำว่าครูได้ทั้งหมด สำหรับฉัน ‘’ ครูคือผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ ’’

ตั้งแต่วินาทีแรกที่เราลืมตาขึ้นมามีพ่อและแม่ เลี้ยงฉันมา สอนให้ฉันพูดได้ เดินได้ กินได้  ท่านคือ คุณครู คนแรกของฉัน เมื่ออายุของฉันมากขึ้น ฉันเริ่มเดินได้ พูดเก่ง พ่อและแม่ฉันได้พาไปที่ที่หนึ่ง ที่ที่มีเสาธงชาติอันสูงสง่า ที่ที่มีอาคารเรียน ที่ที่มีสนามเด็กเล่น ที่แห่งนี้ที่ที่เรียกกันว่า “โรงเรียน” เมื่อฉันมองไปรอบๆ ฉันเห็นเด็กหลายคน บางคนกำลังเล่นของเล่น บางคนกำลังร้องไห้และมีบุคคลคนหนึ่งคอยปลอบโยนพวกเขา แม่บอกฉันว่า บุคคลท่านนั้น นั้นคือ “ครู ”  บุคคลที่เรียกว่าครูนี้ สอนอะไรให้กับฉันมากมาย  เมื่อฉันจบชั้นอนุบาล ถึงแม้เป็นเวลาแค่ 3 ปี แต่ทำให้ฉันสามารถวาดรูปได้ และเขียน ก.ไก่เป็น ฉันได้เข้าเรียนในชั้นประถมศึกษา ทุกๆครั้งที่ฉันมาโรงเรียนฉันก็จะเจอกับคุณครูทุกครั้ง แม้ว่าจะเช้าแค่ไหน คุณครูก็จะมารอรับฉันหน้าโรงเรียน เมื่อฉันกลับบ้านคุณครูก็ยังไม่กลับ ตอนนั้นฉันไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมคุณครูต้องมาแต่เช้า และ กลับดึกดื่น ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่า ครูเป็นผู้เสียสละ นั่นเอง เมื่อฉันเข้ามัธยมศึกษา ฉันสามารถอ่านออก เขียนได้ ฉันดีใจมากที่ครูสอนฉันให้รู้จักสังคม และ วัฒนธรรม เพราะเมื่อฉันมาอยู่สังคมที่ใหญ่ขึ้น ฉันสามารถปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว ถึงตอนนี้ฉันกำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 คุณครูสอนให้ฉันได้มองถึงอนาคต อีกชีวิตที่เหลือ แต่ถึงจะเก่งอย่างไร ครูก็บอกฉันว่า ต้องมีคุณธรรมคู่ความรู้

เมื่อจะมองหาบุคคลสักคนหนึ่งที่จะดูแลฉัน อยู่เคียงข้างฉัน คอยสอนฉัน ยอมเหนื่อยเผื่อฉัน โดยที่ไม่ได้หวังสิ่งใดตอบแทนจากฉันเลย ซึ่งนอกจากพ่อ-แม่ ฉันคงปฏิเสธไม่ได้ว่า คงจะต้องเป็นบุคคลคนนี้ คนที่ชื่อว่า “ครู” ครูไม่ใช่เรือจ้างลำหนึ่งหรือแค่เปลวเทียนข้างทาง ฉันอยากขอบคุณที่ครูให้ความรู้ ทำให้ฉันได้มีวันนี้ อยากบอกว่ารักครูค่ะ